หลายคนอาจจะแปลกใจว่าจู่ๆ ก็มีคนมาเขียนบทความที่แม้แต่ชื่อก็แสนจะเชยและไม่น่าสนใจแม้แต่สักนิดเดียว แต่เอาเถอะมันเป็นเรื่องปกติของธรรมชาติ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นธรรมชาติ และธรรม

ชาติย่อมมีกฎเกณฑ์ของตัวมันเอง (ที่หลากหลาย) การกระทำใดๆ ต่อธรรมชาติ ก็จะบังเกิดผล สุดแท้แต่การกระทำนั้นๆ จะเป็นสิ่งถูกต้องเหมาะสมหรือไม่ในสภาพการ  ผลจะออกมาดีถ้าเราเคารพและปฏิบัติต่อธรรมชาติ อันเป็นอมตะ ธรรมะที่ท่านพระพุทธทาสได้พร่ำสอนไว้ในโอกาสต่างๆ
          เป็นอันว่าธรรมชาติ (ของตนเอง) เรียกร้องให้รำลึกถึงธรรมชาติของวัยเด็กอันแสนสนุก  ในราวปี พ.ศ. 2495 นับเป็นเวลาทองของชีวิตที่ได้ใกล้ชิดกับธรรมชาติที่ยากจะลืมได้ มันได้จุดประกายความรักธรรมชาติที่บริสุทธิ์ในหัวใจดวงน้อยนิดเทียบเท่ากำปั้นซ้ายของเจ้าตัว ความตื่นเต้นก็บังเกิดขึ้น จากการได้สัมผัสกับธรรมชาติที่แท้จริง ปราศจากเรียนรู้จากผู้เฒ่าผู้แก่ผู้ผ่านโลกมานาน  เด็กๆในสมัยนั้นก็คงไม่ต่างจากเด็กๆ ในสมัยใดในโลกนี้ ความอยากเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง (ธรรมชาติ) ที่แวดล้อมตัวเอง นับจากใกล้ตัวจนห่างไกลออกไป ประกอบกับความกล้าหาญชาญชัยในการผจญภัย (แบบไร้เดียงสา) ก็เป็นธรรมชาติที่เรียกร้องและท้าทาย ให้เด็กๆ ต้องออกไปผจญภัยที่มีทั้งอันตรายและไม่อันตราย เป็นกฎเกณฑ์กติกาของธรรมชาติที่ยุติธรรมเสมอ ไม่ว่ากาลเวลาได้เปลี่ยนไป
 

ที่ใช้พิสูจน์ความเข้มแข็ง และการอยู่รอดของสิ่งที่มีชีวิตที่แข็งแรง เพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ เด็กกลุ่มหนึ่งที่แตกต่างกันทั้งเชื้อชาติศาสนาและความเชื่ออย่างสิ้นเชิง มีตั้งแต่เด็กลูกจีน ลูกแขกมลายู ลูกไทย ลูกบาบ๋า และลูกยาหยา  แต่มีธรรมชาติเท่านั้นที่ยุติให้ความเป็นเด็กที่เท่าเทียมกัน ไม่เลือกเชื้อชาติศาสนาและวัฒนธรรม การสำรวจธรรมชาติเป็นผู้กระตุ้น การสำรวจ "ป่าโทะ" หรือ "ป่าทุ" ขณะนั้นยังเล็กเกินกว่าจะจดบันทึกเป็นตัวอักษรได้ เพราะทุกคนก็อยู่ในวัยเพิ่งเข้าโรงเรียน สมัยนั้นไม่มีชั้นอนุบาล อาจมีเพียงชั้นเตรียมประถม หรือ ชั้นขี้หมูไหล หรือ ป.มูล แล้วแต่จะเรียก แต่ความตื่นเต้นระทึกใจล้วนถูกบันทึกในความทรงจำของเด็กกลุ่มนั้นทุกคน จะมากหรือน้อยนั้นเกินกว่าที่จะหยั่งรู้ได้ แต่ที่แน่ๆ ก็คือตัวของข้าพเจ้าเอง นับเป็นช่วงเวลาที่มีค่ายิ่งในช่วงหนึ่งของชีวิต  ที่เรียกร้องให้ระบายเสน่ห์ของ "โทะ" หรือ "ทุ"  ให้ได้สักวันหนึ่ง  บัดนี้เวลานั้นได้มาถึงแล้ว แต่มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของ "โทะ" เท่านั้นเอง  เสน่ห์ของมันฝังลึกอยู่ก้นบึ้งของหัวใจมานาน เพิ่งจะทะยานออกมาให้เห็นเป็นภาพที่งดงามตามธรรมชาติที่ควรจะเปิดเผย มันเริ่มต้นที่จังหวัดสตูล
          สตูลเป็นจังหวัดหนึ่งในภาคใต้ อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้สุดของประเทศ มีผืนแผ่นดินทางทิศใต้ติดกับประเทศมาเลเซีย ทิศเหนือติดจังหวัดตรัง ตะวันออกติดจังหวัดสงขลา ส่วนด้านทิศตะวันตกติดทะเลอันดามัน ที่มีความยาวของชายฝั่งพอๆ กับความยาวส่วนที่เป็นแนวยาวที่ติดต่อกับผืนแผ่นดิน จากธรรมชาติที่มีชายฝั่งเป็นแนวยาวและมีเกาะน้อยเกาะใหญ่ ที่สำคัญๆ มี เกาะราวี เกาะอาดัง และที่โด่งดังเป็นที่รู้จักกันคือ เกาะตะรุเตา ( อ่านต่อ )