การขยายพันธุ์มะกอกจากเดิมที่อาศัยการผสมของเกสรเปลี่ยนมาสู่วิธีการใช้ส่วนต่างๆ ของพืชนั้น ก็เป็นวิธีที่ไม่ต้องอาศัยเพศซึ่งใช้กันตามปกติทั่วไป กล่าวคือ มีทั้งการตอนกิ่ง ติดตา เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อฯ และด้วยวิทยาการด้านปฐพีศาสตร์และเทคนิคทางการเกษตรที่ถูกนำมาใช้ในการทดลองและคัดเลือก สายพันธุ์มะกอกเด่นๆ นั้นได้ก่อให้เกิดสายพันธุ์ใหม่ๆ อีกมากมาย ซึ่งเจ้าของสายพันธุ์ใหม่เหล่านี้กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นที่ต่างๆ กัน และมีเพียงบางสายพันธุ์เท่านั้นที่นำไปเพาะในพื้นที่ที่อยู่ห่างไกลจากถิ่นกำเนิดได้เป็นผลสำเร็จ อย่างไรก็ตาม มะกอกฝรั่งที่ปลูกกันในประเทศทางแถบเมดิเตอร์เรเนียนนั้นเป็นต้นไม้เก่าแก่ที่อยู่มาชั่วนาตาปี ดังนั้น สวนที่ปลูกจึงมักเป็นมะกอกพันธุ์พื้นเมืองเป็นส่วนมาก
          แม้ว่าเครื่องมืออุปกรณ์ที่ใช้ในการทำสวนมะกอกนั้นมิได้เปลี่ยนแปลงจากในอดีตมากนัก ถึงกระนั้น สถาบันวิจัยก็ยังยกให้พื้นที่แถบเมดิเตอร์เรเนียนนี้เป็นประเทศผู้เป็นแหล่งผลิตมะกอกแหล่งใหญ่ มีการทำโคลน (clone) เพื่อคัดเลือกพันธุ์มะกอกที่มีลักษณะเด่นๆ กันมาหลายรุ่นแล้ว และในงานวิจัย ยังคงศึกษาเรื่องลำต้นใต้ดิน (rootstock) เพื่อช่วยให้การขยายพันธุ์มะกอก (โดยอาศัยส่วนของพืช) สามารถแก้ปัญหาในเรื่องติดรากยาก รวมทั้งศึกษาเรื่องการถ่ายทอดลักษณะเฉพาะทางพันธุกรรมจากกิ่งต้นพันธุ์ ทั้งนี้เพื่อปรับปรุงสายพันธุ์ให้ดีขึ้น
          ถ้างานวิจัยเหล่านี้ประสบผลสำเร็จ มิติใหม่ในการทำสวนมะกอกน่าจะเกิดขึ้นอีกครั้งอย่างเป็นจริงเป็นจัง

  รายละเอียดแสดงถึงมะกอกพันธุ์ต่างๆ ที่ปลูกไว้เพื่อนำไปใช้ในการผลิต