กะตังกะติ้ว
Willughbeia edulis Roxb., APOCYNACEAE

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้พุ่มกึ่งไม้เถา ทอดเอนเกาะเกี่ยวต้นไม้อื่นโดยมีมือเกาะ เปลือกลำต้นหรือเถาเรียบ เกลี้ยง สีน้ำตาลเข้ม ทุกส่วนมียางขาวข้นหรือเหลืองอ่อนๆ ใบเดี่ยวเรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก รูปรีแกมรูปขอบขนาน กว้าง 2.5-4 ซม. ยาว 7-10 ซม. ปลายมนเป็นติ่งแหลมสั้น โคนมนหรือสอบ แผ่นใบหนาเป็นมัน ด้านบนสีเขียวเข้ม ด้านล่างสีเขียวอ่อน เส้นแขนงใบถี่และเกือบขนานกัน มีข้างละ15-20 เส้น ระหว่างเส้นแขนงใบมีเส้นแขนงใบสั้นๆ แทรกกลาง จึงทำให้ดูเหมือนเส้นแขนงใบถี่มากขึ้น เส้นเหล่านี้เห็นได้ชัดทางด้านล่าง ก้านใบเกลี้ยง ยาวไม่เกิน 1 ซม. ช่อดอกสั้น ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง ช่อหนึ่งๆ มีน้อยดอก ดอกสีขาวหรือชมพูเรื่อๆ เมื่อบานเต็มที่กว้างประมาณ 2.5 ซม. กลีบเลี้ยงเล็กมี 5 กลีบ ปลายกลีบมนและมีขนครุยตามขอบ กลีบดอกรูปทรงแจกัน ปลายบานออกแยกเป็น 5 แฉก แต่ละแฉกเรียวแหลม ภายในหลอดด้านในมีขนประปราย ด้านนอกเกลี้ยง เกสรเพศผู้ติดอยู่ที่โคนหลอดกลีบดอกด้านใน รังไข่เล็ก กลม มีช่องเดียว มีออวุลจำนวนมาก ผลกลมหรือค่อนข้างกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4.5 ซม. เปลือกนอกหนา แข็ง เป็นมัน ภายในมีเยื่อนุ่มๆ สีเหลืองอ่อนซึ่งหุ้มเมล็ดอยู่ ผลแก่จัดสีเหลือง

ถิ่นกำเนิด : -

การกระจายพันธุ์ : อินเดีย(อัสสัม) บังคลาเทศ พม่า กัมพูชา ลาว เวียดนาม ภูมิภาคมาเลเซีย

การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย : ศรีสะเกษ,กาญจนบุรี, สระบุรี, ปราจีนบุรี, ชลบุรี, ระยอง, จันทบุรี, ตราด, นครศรีธรรมราช, สตูล, สงขลา

สภาพนิเวศน์ : ป่าดิบสูงจากระดับน้ำทะเลถึง 900 เมตร

เวลาออกดอก : -

เวลาออกผล : -

การขยายพันธุ์ : -

ความเกี่ยวข้องกับประเพณี วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ : -

อ้างอิง : 1) ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช อักษร ก. กรุงเทพมหานคร: เพื่อนพิมพ์.
2) Santisuk, T. and Larsen, K., eds. 1999. Flora of Thailand (Vol.7: 1). Bangkok. Diamond Printing.