เบญจมาศ
ชื่อพื้นเมือง
: เบญจมาศ เบญจมาศหนู (ภาคกลาง),
เก๊กฮวย (จีน), ดอกขี้ไก่ (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Chrysanthemum
morifolium Ramat.
ชื่อวงศ์ : ASTERACEAE
(COMPOSITAE)
ชื่อสามัญ : Edible
Chrysanthemum, Florist Chrysanthemum
ลักษณะ : ไม้ล้มลุก
สูง 0.5-1.2 ม.
ผิวเปลือกต้นและกิ่งเป็นลายทางตามแนวยาว
ต้น กิ่ง และใบมีกลิ่น ใบเดี่ยว
เรียงสลับ มีหลายรูปแบบ
ตั้งแต่ค่อนข้างกลมถึงรูปไข่หรือรูปใบหอก
ปลายแหลม
โคนตัดหรือสอบแหลมคล้ายรูปลิ่มแกมรูปฐานหัวใจ
ขอบเว้าเป็นพู 3-5 พู
รูปกลมหรือรูปไข่
ขอบเว้าเป็นจักหยาบๆ
ปลายมนและเป็นติ่งเล็กๆ
แผ่นใบหยาบ
เส้นกลางใบและเส้นแขนงใบสีขาวเด่นชัด
ช่อดอกออกที่ปลายกิ่งและตามง่ามใบบนๆ
เส้นผ่านศูนย์กลางช่อดอก
2-5 ซม.
ดอกวงนอกเป็นดอกเพศเมีย
มี 1-2 ชั้น กลีบรูปลิ้น
สีขาวเหลืองหรือม่วง
ดอกกลางเป็นดอกสมบูรณ์เพศ
มีจำนวนมาก
ลักษณะเป็นหลอดยาว
ปลายเป็นแฉกเล็กๆ 5 แฉก
สีเหลือง
ประโยชน์ :
ดอกรสขมเป็นยาเย็น
ใช้เป็นยาระงับประสาท
ในญี่ปุ่นกินดอกดองน้ำส้ม
ใบและยอดอ่อนต้ม
หรือทอด
ใช้ใบชงน้ำดื่มต่างน้ำชา
มีผลต่อการควบคุมไส้เดือนฝอยชนิด
Meloidogyne indica Whitehead และ Pratylenchus
alleni Ferris
โทษ : -