แก้ว
ชื่อพื้นเมือง :
แก้ว แก้วขาว (ภาคกลาง),
แก้วลาย (สระบุรี),
แก้วขี้ไก่ (ยะลา),
แก้วพริก ตะไหลแก้ว (ภาคเหนือ),
จ๊าพริก (ลำปาง), กะมูนิง (มลายู-ปัตตานี)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Murraya
paniculata (L.) Jack
ชื่อวงศ์ : RUTACEAE
ชื่อสามัญ : Chinese Box-wood,
Orange Jasmine, China Box Tree, Andaman Satinwood
ลักษณะ :
ไม้พุ่มหรือไม้ต้นขนาดเล็ก
สูงได้ถึง 10 ม.
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
เรียงสลับ มีใบย่อย 5-9 ใบ
เรียงสลับกันจากเล็กไปหาใหญ่
สีเขียวเข้มเป็นมัน
ใบย่อยที่ปลายก้านใบรูปไข่
รูปรี หรือรูปไข่กลับ
ปลายแหลม
โคนแหลมหรือสอบ
ขอบเป็นคลื่นหรือหยักมนตื้นๆ
โคนใบเบี้ยวเล็กน้อย
ใบมีต่อมน้ำมัน
ช่อดอกสั้น
ออกตามง่ามใบ ดอกสีขาว
กลิ่นหอม กลีบดอก 5 กลีบ
ร่วงง่าย
ผลรูปรีหรือรูปไข่
กว้าง 5-8 มม. ยาวประมาณ 1 ซม.
ผลแก่สีแดงอมส้ม
ต่อมน้ำมันเห็นได้ชัด
เมล็ดรูปไข่
มีขนหนาและเหนียวหุ้มโดยรอบเมล็ด
ประโยชน์ :
นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ
สมัยหนึ่งนิยมใช้ไม้ทำไม้เท้าและแกนเพลาเกวียน
ใช้ใบเป็นยาฝาดสมาน
โทษ : -