ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hopea ferea  Laness.

วงศ์ : Dipterocarpaceae

ชื่อสามัญ : -

ชื่ออื่น : ตะเคียนทราย  อีแรด   เหลาเตา

ลักษณะ : ไม้ต้น ผลัดใบ สูง 15 – 30 เมตร เปลือกสีน้ำตาลแก่ แตกเป็นสะเก็ด โคนต้นมักมีพูพอนต่ำ เรือนยอดเป็นพุ่มกลมหรือรูปกรวยแหลม กิ่งอ่อนมีขนประปราย ใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบรูปไข่ กว้าง 2.5  - 3 เซนติเมตร ยาว 8 - 8.5 เซนติเมตร ปลายเป็นติ่งหู โคนมน ดอก เล็ก สีขาวหรือขาวปนเหลืองอ่อน ออกเป็นช่อสั้น ๆ ตามง่ามใบและปลายกิ่ง ผล โต ประมาณ 1.4 เซนติเมตร มีปีกยาว 3 ปีก

นิเวศวิทยา : เป็นพันธุ์ไม้หลักของป่าดิบแล้ง ที่สูงจากระดับน้ำทะเล 100 – 400 เมตร เป็นไม้เบิกนำ

การขยายพันธุ์ : โดยเมล็ด

ประโยชน์ : ไม้ ใช้ทำเครื่องเรือน ต่อเรือขุด ทนทานและแข็งแรงมากในกลางแจ้ง ดอก ใช้เข้ายาเป็นเกสรร้อยแปด ต้มน้ำจากเปลือก ใช้ล้างแผล ผสมกับเกลืออมป้องกันฟันผุ เนื้อไม้ ใช้เป็นส่วนประกอบทำยารักษาโรค เลือดลมไม่ปกติ แก้กระษัย