พญารากหล่อ


ชื่อพื้นเมือง : พญารากหล่อ (สระบุรี), กาสัก ว่านพญากาสัก (ภาคกลาง), เขืองหูช้าง เขืองหูม้า (ภาคเหนือ), ตองต้วบ (แม่ฮ่องสอน), ตองสาก (ตาก), ตาลปัตรฤาษี ผึ่งหูช้าง เสือนั่งร่ม (ราชบุรี), แคะมูรา ทุโครพะดุ ทุคลุพะโด่ะ โมรา (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน), จากผักชี (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน)


ชื่อวิทยาศาสตร์ : Leea macrophylla Roxb. ex Hornem.


ชื่อวงศ์ : LEEACEAE


ชื่อสามัญ : -


ลักษณะ : ไม้พุ่ม สูง 1-2 ม. มีเหง้าอวบ ใบเดี่ยวหรืออาจเป็นใบประกอบ เรียงสลับ รูปไข่หรือรูปสามเหลี่ยม ปลายแหลม โคนรูปหัวใจ ขอบหยักซี่ฟันหรือจักฟันเลื่อย และมักเป็นหยักซี่ฟันซ้อนหรือจักฟันเลื่อยซ้อน แผ่นใบเป็น 3 แฉกใหญ่ โคนก้านใบที่ปลายกิ่งมีหูใบใหญ่ค่อนข้างแบน 2 อัน หุ้มยอดอ่อนไว้ หูใบรูปไข่กลับแกมรูปขอบขนาน หูใบเมื่อแก่จัดหลุดเป็นห่วงคล้องรอบโคนกิ่ง ช่อดอกออกตามง่ามใบและปลายยอดเป็นช่อใหญ่ ดอกเล็ก มีจำนวนมาก สีขาวอมเขียวหรือเขียวอ่อน กลีบเลี้ยงโคนติดกันคล้ายถ้วย ขอบหยักรูปสามเหลี่ยมปลายมน 5 หยัก กลีบดอกสีขาวอมเขียว โคนติดกันเป็นหลอด ปลายแยก 5 กลีบ รูปขอบขนาน ปลายกลีบแหลม เกสรเพศผู้ 5 อัน รังไข่เล็กมาก ผลกลมแบน มี 3-6 เมล็ด เมล็ดค่อนข้างกลม


ประโยชน์ : ปลูกเป็นไม้ประดับ พม่าใช้รากเป็นยาฝาดสมาน


โทษ : -


ข้อมูลเพิ่มเติม