ขี้มอด
ชื่อพื้นเมือง
: กระพี้หยวก (นครราชสีมา),
กะปิ (สุรินทร์), อีเม็ง (อุบลราชธานี),
ขี้มอด (สุโขทัย), ถ่อน (ลำพูน)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dalbergia
lanceolaria L.f. var. lakhonensis (Gagnep.)
Niyomdham
ชื่อวงศ์ :
LEGUMINOSAE-PAPILIONOIDEAE
ชื่อสามัญ : -
ลักษณะ : ไม้ต้นขนาดใหญ่
สูง 20-25 ม.
เรือนยอดค่อนข้างกลม ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
เรียงสลับ ใบย่อย 7-9 ใบ
เรียงสลับ
รูปรีถึงรูปขอบขนานแกมรี
ปลายมนและหยักเว้า
โคนสอบ ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง
ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง
ดอกรูปดอกถั่ว ขนาดเล็ก
กลีบเลี้ยง 5 กลีบ
ติดกันเป็นรูปถ้วย
กลีบดอก 5 กลีบ
สีเหลืองอ่อน
เกสรเพศผู้ 10 อัน
รังไข่มีขนตามรอยประสาน
ฝักแบน
รูปใบหอกถึงรูปขอบขนาน
ปลายแหลม โคนเรียว แคบ
เปลือกฝักตรงกระพุ้งเมล็ดหนาและแข็งกว่าบริเวณอื่น
มี 1-4 เมล็ด เมล็ดสีน้ำตาล
รูปไต แบน
ประโยชน์ : -
โทษ : -