ขี้มอด
Dalbergia lanceolaria
L.f. var. lakhonensis
(Gagnep.) Niyomdham, LEGUMINOSAE-PAPILIONOIDEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
: ไม้ต้นขนาดใหญ่ สูง
20-25 ม.
เรือนยอดค่อนข้างกลม
เปลือกนอกสีเทาแกมเขียว
ค่อนข้างเรียบหรือเป็นหลุมตื้นๆ
เปลือกชั้นในสีเหลืองอมชมพู
ขอบสีเขียว หนาประมาณ 1.5
ซม. ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่
เรียงสลับ ยาว 10-25 ซม.
ใบย่อย 7-9 ใบ เรียงสลับ
รูปรีถึงรูปขอบขนานแกมรี
กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 2.5-3 ซม.
ปลายมนและหยักเว้า
โคนสอบ ใบอ่อนมีขนทั้ง 2
ด้าน
แต่มักหลุดร่วงไปเมื่อใบแก่
ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง
ออกตามง่ามใบและปลายกิ่ง
ยาว 5-10 ซม. ดอกรูปดอกถั่ว
ขนาดเล็ก กลีบเลี้ยง 5
กลีบ ติดกันเป็นรูปถ้วย
กลีบดอก 5 กลีบ
สีเหลืองอ่อน
เกสรเพศผู้ 10 อัน
ก้านชูอับเรณูแยกเป็น 2
กลุ่ม กลุ่มละ 5 อัน
รังไข่มีขนตามรอยประสาน
มีออวุล 2-4 เม็ด ฝักแบน
รูปใบหอกถึงรูปขอบขนาน
กว้าง 1.5-2 ซม. ยาว 8-15 ซม.
ปลายแหลม โคนเรียว แคบ
เปลือกฝักตรงกระพุ้งเมล็ดหนาและแข็งกว่าบริเวณอื่น
มี 1-4 เมล็ด เมล็ดสีน้ำตาล
รูปไต แบน กว้างประมาณ 8
มม. ยาวประมาณ 5 มม.
ถิ่นกำเนิด : -
การกระจายพันธุ์ :
ลาว
การกระจายพันธุ์ในประเทศไทย
: ภาคเหนือ
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
และภาคตะวันตกเฉียงใต้
สภาพนิเวศน์ :
ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ
บนพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเล
75-500 ม.
เวลาออกดอก : -
เวลาออกผล : -
การขยายพันธุ์ : -
ความเกี่ยวข้องกับประเพณี
วัฒนธรรม ความเชื่อ ฯลฯ :
-
อ้างอิง : 1)
ราชบัณฑิตยสถาน. 2538. อนุกรมวิธานพืช
อักษร ก. กรุงเทพมหานคร:
เพื่อนพิมพ์.