หญ้าฝรั่น

ชื่อวิทยาศาสตร์ :
   
Crocus sativus  L.
วงศ์ : Iridaceae
ชื่อสามัญ :  Crocus / Saffron

ลักษณะทั่วไป : หญ้าฝรั่นเป็นพืชล้มลุก มีลำต้นใต้ดิน ซึ่งมีลักษณะเป็นหัวคล้ายหัวเผือก (Corm) ใบยาวแคบ ออกดอกในฤดูใบไม้ร่วง โดยก้านดอกจะแทงออกมาจากหัวใต้ดิน ลักษณะดอกมีรูปร่างคล้ายดอกบัว กลีบดอกเรียวยาวคล้ายรูปไข่ มีเกษรขนาดยาวโผล่พ้นเหนือดอก เกษรตัวเมียมีสีแดงเข้ม ดอกอยู่ได้นานประมาณ 2-3 สัปดาห์ การเก็บดอกหญ้าฝรั่นนั้น ควรเก็บเมื่อดอกเริ่มบาน ส่วนที่นำมาใช้คือเกษรตัวเมีย โดยเด็ดออกจากดอกแล้วเอามาทำให้แห้งโดยการย่างบนเตาถ่านเพื่อให้เสียน้ำ ซึ่งดอกหญ้าฝรั่น 100,000 ดอก จะให้เกษรตัวเมียที่แห้งหรือหญ้าฝรั่นประมาณ 1 กิโลกรัม หญ้าฝรั่นจึงมีราคาแพงมาก เท่าราคาทองคำเลยทีเดียว ประเทศไทยยังไม่มีการปลูกหญ้าฝรั่น ประเทศที่ปลูกหญ้าฝรั่นเพื่อส่งออกคือ สเปน เยอรมัน ฝรั่งเศล อิหร่าน อินเดีย
ประโยชน์
:  ทางยา เป็นยาขับเหงื่อ ขับเสมหะ ขับระดู แก้อาการเกร็ง และระงับความเจ็บปวด ช่วยให้เลือดไหลเวียนได้ดี แก้อาการปวดท้องเพราะเลือดคั่งหลังจากการคลอดบุตร และใช้เป็นยาบำบัดโรคมะเร็ง เกษรตัวเมียที่แห้งแล้ว ใช้ประกอบอาหาร ใช้แต่งกลิ่นและสีของอาหาร เช่น ขนมหวาน ลูกกวาด เครื่องดื่มและเหล้า